Neurologia

endeitplrutr

Wdziedzinie neurologii ergoterapia znajduje zastosowanie przede wszystkim w leczeniu chorób centralnego systemu nerwowego, jak np. udar mózgu, uraz czaszki i mózgu, porażenia poprzeczne lub stwardnienie rozsiane. Stany te charakteryzują się z reguły bardzo złożonymi obrazami zaburzeń, które ustępują stosunkowo powoli i rzadko całkowicie.

Ergoterapeutyczne leczenie w tym zakresie obejmuje na przykład:

  • hamowanie i likwidację patologicznych wzorców postawy i ruchu oraz nauczanie normalnych ruchów
  • koordynację, realizację i integrację postrzegania zmysłowego / integracji sensorycznej
  • poprawę uwarunkowanych centralnie zakłóceń motoryki zgrubnej i precyzyjnej dla ustabilizowania funkcji czuciowo-ruchowych i percepcyjnych, włącznie z poprawą funkcji równowagi
  • poprawę braków neuropsychologicznych oraz ograniczenia zdolności poznawczych, jak na przykład zdolność skupiania uwagi i koncentrowania się, zdolność postrzegania, zapamiętywania, umiejętność interpretowania, zrozumienie etapowości wykonywanych działań, rozpoznawanie przedmiotów, zrozumienie pojęć przestrzeni i czasu, rozpoznawanie osób
  • nauczenie się funkcji zastępczych
  • rozwój i polepszenie umiejętności społeczno-poznawczych, między innymi w dziedzinie sterowania emocjonalnego, afektywności, motywacji oraz komunikowania
  • trening wykonywanych codziennie czynności ważnych dla zachowania osobistej samodzielności w domu i w procy
  • poradnictwo w zakresie odpowiednich środków pomocniczych oraz zmian koniecznych do przeprowadzenia w otoczeniu domowym i zawodowym, ewentualne wykonanie lub dopasowanie środków pomocniczych

Aby osiągnąć te powyżej opisane cele terapeuci wykorzystują różne metody leczenia, jak np. metody Bobatha, Affolter, Johnstone, PNF, Perfetti, Castillo Morales oraz innymi.

Leczenie uważa się za zakończone, gdy osiągnięto ustalone cele leczenia, a pacjent nabył określone umiejętności działania, także wtedy, gdy nie opanował ponownie wszystkich wcześniejszych umiejętności.